فیلم مارمولک نماشا

همچنین دفتر حسن روحانی، دبیر وقت شورای امنیت ملی اعلام کرد که فیلم مارمولک به دعوت دبیرخانه این شورا و با حضور منوچهر محمدی و کمال تبریزی به نمایش درآمده است. با این وجود روحانی پس از نمایش فیلم هیچ اظهارنظری (که در مطبوعات نقل شود) انجام نداد. مارمولک فیلمی ایرانی در ژانر کمدی-درام به کارگردانی کمال تبریزی ، تهیه کنندگی منوچهر محمدی ، نویسندگی پیمان قاسم خانی محصول سال 1382 است. کمال تبریزی مارمولک را با فیلمنامه‌ای از پیمان قاسم‌خانی کارگردانی کرد. فیلمبردار فیلم حمید خضوعی ابیانه بود و حسین زندباف وظیفه تدوین فیلم را بر عهده داشت. سازنده موسیقی متن مارمولک محمدرضا علیقلی بود و منوچهر محمدی فیلم را با مشارکت مالی حوزه هنری تهیه کرد.

خلاصه داستان و اطلاعات فیلم مارمولک

علی تبریزی (پسر کمال تبریزی) عنوان کرد که پشت صحنه ای از این فیلم با عنوان «این گروه مارمولک» ساخته شده و قرار است در سینمای خانگی منتشر شود. به‌عنوان مثال اشاره او به این‌که مارمولک شوخی به معنای مصطلح ندارد و بیشتر خط اصلی قصه است که تماشاگر را می‌خنداند، احتمالاً نمی‌تواند چندان منصفانه تلقی شود. فیلم پر از شوخی‌های کلامی بامزه‌ای است که نمی‌توان خنده‌دار بودنِ آن‌ها را صرفاً ناشی از بامزه‌بودن خط اصلی قصه دانست. رئیس اداره ارشاد مشهد اعلام کرد که اصلاً هیچ حکم قضایی به این اداره ارائه نشده است. او همچنین از ضرر و زیان صاحبان فیلم و سینما و آسیب‌های احتمالی ناشی از این‌گونه تصمیمات ابراز نگرانی کرد.

فیلم های رضا کیانیان

رضا در حادثه ای مجروح می شود و به بیمارستان خارج از زندان منتقل می شود. در آنجا لباس یک روحانی بیمار را می رباید و در لباس روحانیت موفق به فرار از بیمارستان می شود. او با مصونیتی که در لباس تازه پیدا کرده به یک شهرک مرزی می رود تا از این طریق و با گذرنامه جعلی از کشور خارج شود؛ اما با روحانی ای که قرار بوده به عنوان امام جماعت به آن روستا اعزام شود اشتباه گرفته می شود و امامت جماعت مسجد روستا را برعهده اش می گذارند. او با شیوه های خودش مردم را موعظه و راهنمایی می کند و چندین بار اعمال خلافکارانه اش به سوءتعبیر نیکوکاری قلمداد می شود. رضا مثقالی معروف به رضا مارمولک دزد سابقه داری است که بارها دستگیر و زندانی شده ، اما در آخرین دستگیری ، اتهام او سرقت مسلحانه است.

این فیلم در جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت دو سیمرغ بلورین و در نهایت برنده یک سیمرغ بلورین در بخش بهترین فیلمنامه شده است. از دیگر هنرنمایی های ماندگار پرویز پرستویی میتوان به ایفای نقش در فیلم های آژانس شیشه ای، بادیگارد و بید مجنون اشاره کرد. با وجود تلاش‌های صورت‌گرفته، به‌نظر می‌رسید که ماجرای اکران مارمولک دارد به روزهای پایانی خود نزدیک می‌شود. حساسیت‌های به‌وجود آمده باعث شد که مارمولک در اصفهان جای خود را به فیلم باج‌خور بدهد. داستان این فیلم اقتباسی از فیلم های ما فرشته نیستیم (1989) و زائر (1923) به نویسندگی و کارگردانی چارلی چاپلین است که با بومی سازی قصه فیلم ، نگاهی متفاوت به مسئله روحانیت و جامعه دارد.

شاید شما هم مثل نگارنده از جمله افرادی باشید که با مرور مارمولک، از اتهاماتی که زمانی به فیلم (به خاطر «ضدیت با روحانیت») وارد شده بود متحیر می‌شوند. در واقع مارمولک، فیلمی است که ممکن است انتقاداتی را به گروهی از روحانیان (و نه به خودِ مقوله روحانیت یا حتی به تمام افراد روحانی) وارد کند اما عملاً حمایتی همه‌جانبه از لباس و جایگاهی است که حتی یک دزد سابقه‌دار را هم متحول می‌کند. عده‌ای از منتقدان در زمان اکران مارمولک به‌شکلی جزیی به جنبه مضمونی کار اشاره کردند. شاید دقت در نکات درستی که در آن زمان توسط منتقدان مطرح شد، می‌توانست جلوی برخی از اتفاقات بعدی را بگیرد.

اعتراضات به نمایش فیلمی که از سوی مخالفان با صفاتی چون «موهن»، «مبتذل»، و «هتاک» مورد اشاره قرار می‌گرفت باعث شد تا نمایش مارمولک در بسیاری از شهرها در همان روزها و حتی گاه ساعت‌های اول متوقف شود. کمال تبریزی، مارمولک را در دورانی ساخت که چند سال از آغاز سقوط اقتصادی سینمای ایران می‌گذشت. تعداد مخاطبان سالن‌های سینما، سال‌به‌سال و در روندی تقریباً مداوم در حال کاهش بود و این خطر به‌شکلی جدی احساس می‌شد که سینمای ایران جایگاه خود را نزد مخاطب از دست بدهد.

رضا را به زندانی تحویل می دهند که رئیس آن (آقای مجاور) مردی بسیار سختگیر و انعطاف‌ناپذیر است. او عقیده دارد باید آنقدر نسبت به مجرمان ـ با روش هایی خاص ـ سخت گیری کند که حتی فکر اعمال خلاف به مغزشان نرسد. هم اینک میتوانید این فیلم سینمایی را به همراه تماشا آنلاین رایگان در ایران تی وی تماشا کنید. درحالی‌که دامنه بحث در مورد مارمولک به‌سرعت به خبرگزاری‌ها و نشریات خارجی هم رسیده بود، فروش فیلم با سرعتی نجومی در حال افزایش بود.

نقی سیف جمالی در فیلم مارمولک

همچنین مدیر سینما سیمرغ مشهد هم از توقیف خود، فیلم و مواد تبلیغاتی آن خبر داد و گفت که با قید وثیقه آزاد شده است. در همان روز، اظهار نظر آیت‌الله هاشمی شاهرودی، رئیس وقت قوه قضاییه منتشر شد. او، طبق این اظهارنظر، اعلام کرد که نه مارمولک را دیده و نه در موردش اظهار نظر کرده چون نه وقتش را دارد و نه می‌خواهد که در این باره قضاوت کند.

توجه کنید که تمام این اتفاقات در حالی رخ داد که تازه یک هفته از نمایش عمومی مارمولک می‌گذشت. از دیگر فیلم های پرطرفداری که به کارگردانی کمال تبریزی ساخته شده اند میتوان به فیلم های مارموز، شیدا و طبقه حساس اشاره کرد. با این وجود برخی از منتقدان در مورد جنبه‌های کیفی خودِ اثر هم ارزیابی‌هایی انجام دادند. کمتر کسی مارمولک را یک شاهکار یا یک اثر درخشان دانست با این وجود نظر عمومی منتقدان در مورد فیلم مثبت بود و حتی مخالفان فیلم هم به‌سختی می‌توانستند بامزه‌بودن فیلم را انکار کنند.

فیلمی درام – کمدی محصول ۱۳۸۲ به کارگردانی کمال تبریزی

فیلم سینمایی مارمولک ، رضا مثقالی معروف به رضا مارمولک دزد سابقه داری است که بارها دستگیر و زندانی شده، اما در آخرین دستگیری، اتهام او سرقت مسلحانه است. رضا را به زندانی تحویل می دهند که رئیس آن آقای مجاور (احتمالاً برگرفته از نام و شخصیت ژاور در داستان بینوایان)، مردی بسیار سختگیر و انعطاف ناپذیر است. شخصیت وی را می توان با «آقای نورمن» که در فیلم رستگاری در شاوشنک رئیس زندان بود نیز مقایسه کرد. او عقیده دارد باید آنقدر نسبت به مجرمان - با روش هایی خاص - سخت گیری کند که حتی فکر اعمال خلاف به مغزشان نرسد؛ و معتقد است زندانیان را به زور هم که شده باید وادار به درستکاری کرد تا به بهشت بروند.

در چنین شرایطی و درحالی‌که فشار برای توقف نمایش فیلم افزایش یافته بود، احمد مسجدجامعی (وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی) در گفت‌وگویی که روز ۲۴ اردیبهشت در مطبوعات منتشر شد، صریحاً از ادامه نمایش فیلم دفاع کرد. او استقبال از مارمولک در شهرهای مختلف را نشانه این دانست که مردم پیام دینی و انسانی فیلم را دریافت کرده‌اند. در همین روز، دفتر آیت‌الله مجتهدی تهرانی (که پیش از این اظهارنظری علیه نمایش مارمولک به نقل از او در روزنامه جمهوری اسلامی منتظر شده بود) با صدور اطلاعیه‌ای به‌صراحت اعلام کرد که هیچ فرد یا گروهی حق ندارد با استناد به سخنان ایشان دست به اقدام غیرقانونی بزند.

رعنا آزادی ور و سهیلا رضوی در فیلم مارمولک

اهدای سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه به پیمان قاسم‌خانی برای نگارش فیلمنامه مارمولک، می‌توانست اقدام جسورانه‌ای از سوی داوران بیست‌ودومین دوره جشنواره فیلم فجر قلمداد شود. اکران عمومی مارمولک از دوم اردیبهشت ۱۳۸۳ در ۲۶ سالن سینما در تهران آغاز شد (تعداد سالن‌های فیلم در تهران بعد از استقبال پرشور مردم به‌تدریج به بیش از ۳۰ سالن رسید). فیلم به‌تدریج در شهرهایی چون مشهد، قزوین، رشت، یزد، ارومیه، شیراز، اصفهان، خرمشهر، کاشان و زنجان هم روی پرده رفت.

شاید اغراق نباشد اگر بگوییم هیچ‌کدام از ساخته‌های دو دهه اخیر سینمای ایران به‌اندازه مارمولک وارد فرهنگ عامه نشده‌اند. پرویز پرستویی برای این فیلم در هشتمین جشن بزرگ خانه سینمای ایران برنده جایزه تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اصلی مرد شده است. به‌گفته دانش، فیلم از یک طرف حساب لباس روحانیت را از کسانی که آن را بر تن می‌کنند جدا می‌کند (و همین خط بطلانی بر دیدگاهی است که مارمولک را فیلمی علیه روحانیت می‌دانست) و از سوی دیگر با نمایش نمونه مثبتی از روحانیون، اتفاقاً نشان می‌دهد که قرار نیست تمام روحانیان با یک دید قضاوت شوند.

با این وجود، بسیاری از انتقادات فرج‌پور از محبوب‌ترین فیلم بیست‌ودومین جشنواره فیلم فجر، قابل‌تأمل به‌نظر می‌رسند. به‌عنوان مثال شباهت ساختار فیلم به آثار تلویزیونی، مشکل فیلمنامه در پرورش قصه‌های فرعی و روند حوادث، و همین‌طور کیفیت متغیر بازی بازیگران را می‌توان از ایرادات مارمولک دانست. فیلم سینمایی مارمولک به تهیه کنندگی منوچهر محمدی و کارگردانی کمال تبریزی روز پنج شنبه ۴ فروردین ۱۴۰۱ ساعت ۱۱ روی آنتن رفت. از همان زمان ساخت فیلم و با انتشار اولین اخبار از داستان مارمولک، می‌شد فهمید که قرار است با یک فیلم جنجال‌برانگیز روبه‌رو باشیم. کمال تبریزی پیش از مارمولک با فیلم لیلی با من است وارد حوزه‌ای شده بود که تا آن زمان کمتر کسی می‌توانست واردش شود.

یک دزد خرده پا که اخیراً به زندان افتاده است خود را به عنوان یک ملا در می آورد و موفق به فرار می شود. این فیلم (علیرغم مخالفت های بسیار و توقف های متعدد در زمان اکران عمومی در سال های ۸۲ و ۸۳) در روز پنج شنبه ۴ فروردین ۱۴۰۱ ساعت ۱۱ به طور رسمی از شبکه یک سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد. مارمولک همچنین برنده جایزه زنیت طلایی بهترین فیلم آسیایی در جشنواره بین المللی فیلم مونترال شده است. فیلم و نمایش تلویزیونی را نمی‌توانید پیدا کنید؟ به سیستم وارد شوید تا آن را ایجاد کنید.

عوامل پشت صحنه

آن مرتبه کار ختم به خیر شده بود و شوخی با فضای جبهه‌های جنگ تحمیلی، به یمن موفقیت لیلی با من است، به امری قابل‌پذیرش (حتی در تلویزیون) بدل شده بود. حالا به‌نظر می‌رسید مارمولک، یک زورآزمایی دیگر (و بزرگ‌تر) برای تبریزی در راه ورود به حوزه‌هایی است که در سینمای ایران به تابو بدل شده بودند. اگر بتوان آماری از «دیده‌شده‌ترین» فیلم‌های دو دهه اخیر سینمای ایران تهیه کرد، غیرمنتظره نخواهد بود اگر فیلم مارمولک (حتی در مقایسه با فیلم/ پدیده دیگری مثل اخراجی‌ها) با اختلاف در صدر این فهرست قرار گیرد. اکران عمومی فیلم، همان‌طور که در ادامه خواهید خواند، پایانی تراژیک داشت.

بازیگران اصلی

پرویز پرستویی، بهرام ابراهیمی، شاهرخ فروتنیان، فریده سپاه‌منصور، سهیلا رضوی، مائده طهماسبی، رعنا آزادی‌ور و رضا سعیدی از جمله بازیگران فیلم بودند. علی‌رغم مقاومت اولیه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در نهایت نمایش مارمولک در ۲۸ اردیبهشت به پایان رسید تا این فیلم حتی فرصت یک نمایش عمومی یک‌ماهه را هم نداشته باشد. با این وجود، در همین بیست‌وچند روز، مارمولک موفق به ثبت آماری شگفت‌انگیز شد. فیلم در تهران و با بلیت تقریباً ۹۰۰ تومانی، در این مدت حدود ۷۰۰ میلیون تومان فروخت و به پرفروش‌ترین فیلم سال در این شهر تبدیل شد. در سطح کشور هم با میانگین قیمت بلیت تقریباً ۶۲۰ تومانی، مارمولک بیش از 1 میلیون و ۶۰۰ هزار مخاطب را به خود جذب کرد و به فروشی بیش از یک میلیارد تومان دست یافت تا پس از کما (آرش معیریان) به دومین فیلم پرفروش و پرمخاطب سال تبدیل شود. این در حالی است که، طبق گزارش اکران منتشرشده در شماره ۳۱۷ ماهنامه فیلم (خرداد ۱۳۸۳)، درحالی‌که مارمولک در کمتر از چهار هفته بیش از ۶۰۰ میلیون تومان در تهران فروخته بود، کما طی ۵۰ روز به فروشی حدود ۵۰۰ میلیون تومان رسیده بود.

آهار و مسجد و مدرسه حاج قنبرعلی خان تهران از مکان های اصلی فیلم برداری این فیلم بودند. فیلمنامه این فیلم اقتباس شده از فیلم های “ما فرشته نیستیم” و “زائر” است که البته با بومی سازی محتوا، به روایت داستان میپردازد. باشگاه فیلم‌بازها و سریال‌بین‌های حرفه‌ای؛ فیلیموشات جایی است که فرصت بیشتری برای خواندن و تأمل درباره فیلم‌ها و سریال‌ها داریم.

فیلم های پیمان قاسم خانی

قصد داریم منبع خبرها، گفت‌وگوها، گزارش‌ها و نقدهای مربوط به محصول‌های فیلیمو باشیم. تمامی حقوق مطالب و قالب برای ایران سینما محفوظ است و هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع ممنوع می باشد. در صورتی که اپلیکیشن فیلو را نصب کرده اید؛ برای تماشا یا دانلود این ویدیو وارد اپلیکیشن شده، از منو گزینه اسکن را انتخاب کرده و کد زیر را اسکن کنید.

« سکانسی از فیلم مارمولک »

اما مارمولک به حیات خود در جامعه ایران ادامه داد و نزدیک به ۲ دهه بعد از ساخت و اکران، هنوز طرفداران پرشماری دارد. در فیلم قصه‌ها (رخشان بنی‌اعتماد) جمله‌ای با این مضمون بیان می‌شود که هیچ فیلمی تا ابد در کِشو باقی نخواهد ماند. باید بپذیریم که در جامعه امروز، دیگر نمی‌توان برای همیشه مانع مطرح‌شدن و دیده‌شدن یک فیلم شد. کمال تبریزی در مصاحبه ای به ساخت مارمولک 2 اشاره کرد و حامد محمدی نیز در مصاحبه ای عنوان کرد که منوچهر محمدی پیگیر ساخت مارمولک 2 است. همچنین شایعه شده بود که قسمت دوم این فیلم بدون حضور پرویز پرستویی و با حضور نوید محمدزاده ساخته می شود. آن‌چه در درجه اول باعث بحث‌های فراوانی در مورد مارمولک شد، نه به نفْس نمایش یک روحانی‌نما در فیلم، بلکه به نوع نگرش سازندگان مارمولک به پدیده روحانیت برمی‌گشت.

اسامی بازیگران

رضا را به زندانی تحویل می دهند که رئیس آن (آقای مجاور) مردی بسیار سختگیر و انعطاف ناپذیر است. مارمولک فیلمی کمدی-درام به کارگردانی کمال تبریزی، تهیه کنندگی منوچهر محمدی، نویسندگی پیمان قاسم خانی و با بازی پرویز پرستویی است. داستان این فیلم اقتباسی از فیلم های «ما فرشته نیستیم» و «زائر» است که با بومی سازی قصه فیلم، نگاهی متفاوت به مسئله روحانیت و جامعه دارد. روستای آهار در شمیران و مسجد و مدرسه حاج قنبرعلی خان تهران از لوکیشن های اصلی این فیلم بودند. رضا مثقالی در حادثه ای مجروح می شود و به بیمارستان خارج از زندان منتقل می شود. در آنجا لباس یک روحانی بیمار را می رباید و در لباس روحانیت موفق به فرار از زندان می شود.

طبق این آمار، مارمولک – با تأکید دوباره بر این که فیلم در بسیاری از شهرستان‌ها یا اکران نشد یا نمایش کوتاه‌مدتی داشت – به‌طور میانگین در هر روز از نمایش عمومی‌اش چیزی حدود ۶۴ هزار مخاطب را به سینما کشاند. شاید اگر اکران مارمولک یک ماه دیگر ادامه پیدا می‌کرد (و البته فیلم امکان اکرانی هرچند کوتاه‌مدت را در تمام شهرستان‌های دارای سینما پیدا می‌کرد)، این فیلم به رکوردهایی دست پیدا می‌کرد که هنوز هم برای هر فیلمی غیرقابل‌دسترسی می‌نمود. این فیلم به نویسندگی پیمان قاسم خانی، کارگردانی کمال تبریزی و تهیه کنندگی منوچهر محمدی ساخته شده است. مهرزاد دانش در توصیف سکانس بالا رفتن رضا از دیوار با لباس روحانی گفته بود که این سکانس «شاید جزو ماندگارترین صحنه‌های سینمای کمدی در ایران باشد.» این جایگاه، صرفاً با توسل به «خط اصلی قصه» قابل توجیه نیست.

او با جایگاه اجتماعی که در لباس تازه پیدا کرده به یک شهر مرزی می رود تا از این طریق و با گذرنامه جعلی از کشور خارج شود اما به دلایلی با یک روحانی دیگر اشتباه گرفته می شود و امامت جماعت محلی را برعهده اش می گذارند. او با شیوه های خودش مردم را موعظه و راهنمایی می کند و چندین بار اعمال خلافکارانه اش با برداشت اشتباه دیگران، نیکوکاری قلمداد می شود. به هر حال در روستا مریدهای زیادی پیدا می کند و خود او نیز کم کم تحت تأثیر لباس و موقعیت جدید به اعمال مثبتی روی می آورد تا اینکه آقای مجاور رئیس زندان که همه جا به دنبال او می گردد، به سراغش می آیند اما او هم دیگر مایل نیست رضا را با دستبند دستگیر کند. مارمولک فیلمی درام-کمدی به کارگردانی کمال تبریزی، تهیه‌کنندگی منوچهر محمدی و با بازی پرویز پرستویی است.

این فیلم محصول سال ۱۳۸۲ ایران است.[این فیلم مانند فیلم دیگر کارگردان، لیلی با من است که نگاه متفاوتی به مسئله جنگ داشت، نگاهی متفاوت به مسئله روحانیت دارد. مارمولک فیلمی ایرانی در ژانر کمدی - درام به کارگردانی کمال تبریزی، تهیه کنندگی منوچهر محمدی، نویسندگی پیمان قاسم خانی و با بازی پرویز پرستویی است که در سال ۱۳۸۲ منتشر شد. رضا مثقالی معروف به رضا مارمولک دزد سابقه‌داری است که بارها دستگیر و زندانی شده، اما در آخرین دستگیری، اتهام او سرقت مسلحانه است. رضا را به زندانی تحویل می‌دهند که رئیس آن مردی بسیار سختگیر و انعطاف‌ناپذیر است. رضا در حادثه‌ای مجروح می‌شود و به بیمارستان خارج از زندان منتقل می‌شود. رضا مثقالی معروف به رضا مارمولک دزد سابقه داری است که بارها دستگیر و زندانی شده، اما در آخرین دستگیری، اتهام او سرقت مسلحانه است.